Woest waaiend Vlieland

De stemming wordt grimmiger . Hier in mijn kajuit. Mijn Captain is het zat . Overduidelijk!

De wind giert genadeloos langs mn mast. Fluitende lijnen van de boten in de haven. De dreigende donkergrijze wolken waar zo af en toe ook een spat regen uit naar beneden komt. Liggend in mijn box waggel ik van links naar rechts. Mijn landvasten hebben het zwaar te verduren en zo ook mijn bemanning.

Nadat ze het eiland weer voor een lange padvinderstocht uitgebreid verkend hebben stappen ze weer bij me aan boord. De Sailor met haar capuchon strak over haar hoofd getrokken, alleen haar ogen, neus en mond zijn nog te zien. De Captain heeft vanmorgen zijn kleine rechterteentje vies opengehaald op het dek toen hij tegen één van de vele obstakeltjes aan dek botste met zijn voet . Dikke snee die door de 'niet-zo-florence-nightingale-achtige' Sailor verbonden moet worden. Bikkel als hij is wil hij toch de 14 kilometer lange eilandtocht naar de Vlielandse Bunkers maken

Al 3 dagen waait het onafgebroken, volcontinue, aan een stuk door windkracht zes met heftige windstoten naar windkracht acht. Het plan om naar Ameland te gaan wordt wreed van tafel geveegd. Het weervenster voor het aankomende weekend ziet er zeer onzomers, zeg maar gerust vet herfstachtig uit. De Captain is not amused. Hij heeft de pee in. En ik ook natuurlijk! Ik wil ook weer het water op, mijn boeg naar verre oorden draaien. Ik wil op avontuur, maar niet op een wilde zee waarin ik al beukend en bonkend tegen de golven in, met zwaar gereefde zeilen, tegen de stroom in een paar mijltjes verder kom.

De Sailor wordt onrustig . De laptop wordt weer tevoorschijn gehaald. De weersites, alle 356, worden geopend op haar scherm. Wat is er mogelijk? Waar kunnen we wel naar toe? Wanneer is het mogelijk om de trossen los te gooien? Het is een hele puzzel om tussen de winderig en buierig voorspelde dagen een weervenster te vinden om weer verder te trekken. Of moet de keuze toch worden om weer langzaamaan terug te zeilen naar het IJselmeer?

Al vroeg vanmorgen ging het weerstation in mijn kajuit alweer open en ik geloof dat de Sailor een paar opties gevonden heeft. Maar welke het gaat worden . . . . De Captain ligt nog in zijn kooi en zal in de loop van deze dag zijn keuze wel maken hoop ik

To be continued . . .

Not so Santai Saja greetz from Shiva

Verwaaid op Vlieland

Ik lig nu al dagen hier relaxed in mijn Vlielandse box. Ik ben inmiddels uitgeslapen en uitgerust. Mijn Captain heeft mij lekker onder de douche gezet en ingesopt met een heerlijke mix van Biotex en zout zeewater. Mijn Sailor heeft mijn 'binnenkant' weer ontdaan van al het strandzand, smurrie van het gekokkerel in mijn kombuis en het stof dat dat door mijn kleine kajuit is neergedwarreld.

Sinds gisteren is de wind flink aangetrokken. Niet zomaar een windje, nee een fors windje. Geen windje voor non-professionals zullen we maar zeggen. Windkracht zes met windstoten tot acht laat mijn windmeter nu al zeker 24 uur lang zien. Mijn Crew had al best wel verder willen trekken met mij, maar de wind houdt ons drie nog even tegen. Verwaaid liggen we hier nu samen te wachten tot de wind weer naar normale waarden gaat zakken zodat we oostwaarts verder kunnen trekken.

Over Ameland hoorde ik ze praten gisteren. Ze hebben zelfs de havenmeester aldaar al gecontacteerd om te vragen of ik er, met mijn diepe kiel van 2.10 meter wel in pas, daar in Ameland. Geen probleem lijkt het te zijn, dus we gaan het beleven als ik hopelijk woensdag mijn boeg weer richting Noordzee mag draaien.

Ondertussen vermaken mijn vrienden zich prima en vervelen ze zich geen minuut heb ik het idee. Lange fietstochten over het eiland maken ze en heerlijk struinen ze al wandelend door de duinen. Ze genieten hier, net als ik overigens, van de serene rust, de kleurige en fleurige natuur, het heerlijke eten en de warme gezelligheid die Vlieland tot zo'n zalig eiland maakt.

Van mij mag het wel over zijn, die vette wind. Ik ben klaar voor vertrek! Ik heb wel weer zin in een mooie zeiltocht over de Noordzee . . . ik kan niet wachten . . . . maar ik zal toch nog even geduld moeten hebben

Stay Santai Saja

The Vlieland Bastards

Overal geroezemoes. Het aantal masten is niet te tellen. Samen met al mijn vrienden lig ik hier warm en gezellig al een paar dagen in mijn box. Het zoute water smaakt me heerlijk, als een koud biertje op een snikhete zomerdag. Ik hoef niet van mn plek. Ik hoef nergens naar toe. Ik lig hier zalig met mijn kieltje kwispelend onder mn romp.

Het voelt als de tropen met een strakblauwe hemel boven me en een flink briesje langs mn mast. In de rest van Nederland vallen de mussen nu dood van het dak, maar hier op Caribisch Vlieland is het prima uit te houden. Mijn Sailor bungelt soms lezend, vaak snurkend uren in haar hangmat. Mijn Captain legt zijn tere blote bast geregeld te ruste op de comfi banken van mijn kuip.

Soms ben ik ze uren kwijt, dan zijn ze gevlogen die twee. Vooral in de ochtend, al vroeg zie ik ze van op de steiger stappen, de Sailor met haar yogamat en de Captain met zn handdoekje achter haar aan. Met dikke lagen strandzand kruipen ze uren later mijn kuip weer in en hoor ik ze voor even niet meer.

Ondertussen vermaak ik me met al mijn nieuwe botenvrienden en vooral hun eigenaren in de haven. Het is overduidelijk seniorenseizoen en mijn Crew haalt de gemiddelde leeftijd van de haven flink omlaag. De rust die de Captains van de verschillende jachten hoopten te vinden in deze tijd van het seizoen is ver te zoeken. Al dagen wappert de 'rode vlag' bij de haven-ingang ten teken dat de haven proppie proppievol zit. Iedere ochtend weer vertrekken er toch weer wat Vlieland Bastards met veel gehijg, gepuf, getrek en geduw, met de zweetparels op het voorhoofd en met de vriendelijke hulp van de havenmeester uit de box waar ze vaak wekenlang gelegen hebben. De jaartjes beginnen voor sommige Captains overduidelijk te tellen want geheel schadeloos gaat het in- en uitvaren voor een aantal van hen niet meer. Het geeft wel reuring in de haventent hierzo in de Vlielandse haven. Ik vermaak me kostelijk.

Net zag ik de Sailor weer naar het havenkantoor rennen en even later wordt er weer een verlengsticker om mijn reling geplakt. Nog 3 nachtjes extra mag ik hier lui blijven liggen. Het weer lijkt vanaf zaterdag om te slaan met windkracht 8 als vooruitzicht geeft Windguru aan en neuh, das niks nie leuk nie om al bonkend en beukend oostwaarts tegen de wind in te gaan. Good decision Captain, good decision. Let's Santai Saja @ Vlieland!

Happy greetz from Shiva

De Zilte Stilte

Ik voel de vlinders in mijn romp fladderen. Ik voel de opwinding in mijn zeilen. Mijn stootwillen beginnen ongeduldig te wippen aan de reling. Mijn windvaan begint te kwispelen en dan eindelijk . . . . . daar openen zich de sluisdeuren van Kornwerderzand.

Het uitzicht is weids en groots en zonnig. Ik glijd als vanzelf het zoute water op en weet dat ik weer thuis ben. In een colonne van tientallen zeiljachten, platbodems, veerboten en watertaxi's voel ik het avontuur alweer opborrelen.

De vrolijke kraaloogjes van de zeehonden op de drooggevallen platen lachen me uitbundig toe en de zeemeeuwen zingen met hun schelle stemmen een welkomstlied. Vanuit mijn mast zie ik in de verte een beauty van een witte platbodem ons tegemoet varen. Ze lijkt wel op een van die zwanen die ons vanmorgen in Makkum hebben uitgezwaaid. Ik pak mijn verrekijker er eens bij om de naam van het prachtige schip te kunnen lezen en ik kan mijn ogen niet geloven. 'M A U D' staat er met rode sierlijke letters op de zijkant van de romp geschilderd. Toeval? Of is het voor mij het teken dat mijn beschermvrouwe zich weer over ons ontfermt deze zeilreis?

Nog geen 10 minuten later een oorverdovend geluid boven mn mast. De Captain schiet omhoog en kijkt naar de lucht. Hij geeft de Sailor en por en wijst met zijn vinger naar de lucht. Een groep Joint Strike Fighters voert voor ons een spectaculaire show op. Ze cirkelen wel een halfuur boven ons en laten ons hun stunts zien. In de kuip staat mijn Crew met open mond te kijken naar het Grande Spectacle. Wat een warm welkom is er voor ons georganiseerd!

Ineens is daar land in zicht! De Brandaris op Terschelling is het eerste punt waar ik mijn boeg op mag richten, maar nee, de Captain is onvermurwbaar, hij gooit mijn boeg naar links en daar doemt in de verte de kust van Vlieland op.

Geen rode vlag bij de haveningang en dat betekent dat de altijd vrolijke havenmeester in zijn rode rubberbootje voor ons een prachtig plekje in de haven heeft. Midden tussen die tientallen zeiljachten waarmee ik mijn tocht van vandaag gemaakt heb vlei ik mijn kontje tegen de D-steiger waar binnen no time de hangmat van de sailor en het zonnedoek van de captain vakkundig worden opgehangen.

Ik ben bang dat ik voorlopig nog even niet in actie hoef te komen als ik zo eens naar die beelden kijk , dus ik ga zelf ook maar even in de Santai Saja stand en geniet me gelukkig op Zomers Vlieland

Happy sailing greetz from Shiva

Op weg naar . . . .

Mijn boeg wordt noordwaarts gedraaid . . .  Waar ga ik vandaag mijn 'kontje' in het water neervlijen vanmiddag of vanavond? Geen idee. Het zonnetje heeft vanmorgen een sluier om zich heen hangen. De sluier dempt de warmte in de kuip en ik zie mijn Crew zich in wat meer kleding hijsen dan de dag ervoor. Mijn grootzeil mag haar enorme oppervlak door de wind laten vangen. Mijn fok volgt enige minuten later. Het gezapige windje van schuinachter met zo af en toe een scheutige windvlaag zorgen ervoor dat ik in de middag de ondiepe havenkom van de gemeentelijke jachthaven van (Slamat)Makkum  in vaar. 

De sluiers om de zon zijn inmiddels tot grote grijze wolken uitgegroeid waar zelfs wat miezer uit neerdaalt op mijn net geboende dek. Het plekje dat mijn Captain voor mij heeft uitgezocht is echter subliem. Mn kontje dit keer uit de wind en mn neus aan de steiger. Ik kijk uit op een kudde schapen die zich tegoed doen aan het sappige gras aan de wal. Om me heen wemelt het van de zwanen met hun prachtig lange nekken en hun indringende donkere ogen. 

De kortste nacht valt in en de zon komt op . . .  de sluiers voor de zon en de dikke grijze wolken zijn door de nacht meegenomen en de lucht is strakblauw. De koperen ploert schijnt ongenadig in alle vroegte als ik mijn Sailor met haar yogamatje van mij af zie klauteren. Ze groet de zon vanaf haar matje en lijkt een babbeltje te maken met de zwanen. 'Of ze even een hartje willen vormen met hun ranke nekken' . . . . Helaas, de zwanen hebben andere  zaken aan hun mooie hoofdjes, ontbijten is op dit moment belangrijker voor ze.

Over een uurtje gaan mijn trossen weer los. De sluizen door richting het zoute water. My favourite place on earth. Ik kan niet wachten om het zoute water weer te proeven. Te mogen swingen op de lome deining van de golven. Waddenzee, here I come!

Santai Saja, Shiva

In de Stilte

Het enige wat ik hoor is het ruisen van de wind door de blaadjes van de bomen. Het enige wat ik boven me zie is een strakblauwe ochtendlucht. Het enige wat ik voel is de fris-warme ochtendzon in het topje van mijn mast. De wind trekt aan, de masten beginnen te fluiten. De masten fluiten het zomerconcert. Vandaag is het officieel zomer. 'Sittin' in the mornin sun, sittin on the dock of the bay' klinkt het zachtjes in mijn kuip. Dat is precies het gevoel wat er nu heerst op deze vroege ochtend. Diepe rust in de kooi waar de Captain nog geniet van een welverdiende slaap. Diepe rust in mijn kuip waar de Sailor net haar ochtendmeditatie-ritueeltje heeft gedaan en zich nu insmeert met de warme stralen van de ochtendzon.

De stilte van zo'n eerste zomerse ochtend, dat is waar ik van geniet. Het water kabbelt om mn romp, de meerkoeten, fuuten en Indische eenden groeten me vriendelijk gedag als ze al snaterend langs komen zwemmen. Het puntje van mn boeg ruikt de zomer, die zoete geur van gras en bloemen.

Waar de wind ons vandaag gaat brengen is nog een verrassing, maar dat het een zomers dagje met een gouden randje gaat worden dat is wel zeker . . . .

Happy Sailing greetz from Shiva

Santai Saja (Chill & Relax)

Avonturen van een zeilboot

Wat een jaar! Wat een toestanden! Ik heb het ook maar van horen zeggen, want ja, als zeilboot heb ik gelukkig helemaal geen last gehad van dat virus waar ik iedereen om me heen over hoor babbelen. Mijn eigen crew heb ik er wel over gehoord natuurlijk. Volgens mij hebben ze het allebei ook gehad, maar ja die stoere zeebonken hebben het overleefd en zijn weer helemaal fit en vitaal en hebben me inmiddels alweer een aantal weekenden heerlijk laten zwieren op het IJsel- en Markermeer.

Maar goed, ik geloof dat dat virus nogal wat roet in het eten heeft gegooid van mijn twee bemanningsleden. Ze zouden me dit jaar immers helemaal niet meenemen op zee. Ze zouden eigenlijk aanstaande maandag op het vliegtuig stappen naar Bali om daar, met hun twee BFF's en getuigen hun 10-jarig huwelijksjubileum te vieren. Hmmmm, daar heeft dat virus dus wel ff een stokje voor gestoken.

Stiekumpjes ben ik wel blij hoor dat ze maandag niet op dat vliegtuig stappen want nu stappen ze lekker vandaag weer bij mij aan boord en mag ik weer 3 volle weken met ze genieten van alle avonturen die we weer gaan beleven. Grootse plannen hebben ze dit jaar voor het eerst niet (dacht ik eerst hahaha), maar ergens onderin mijn kajuit zag ik Sailor Liek wel weer wat routes uitstippelen richting de Duitse Wadden. Of we daar met zn drietjes uit gaan komen zullen we wel merken. Mij maakt het echt niets uit! Ik heb nu al dikke voorpret te weten dat ze over een paar uurtjes weer bepakt en bezakt bij me aan boord klauteren.

Afijn, ik ben er klaar voor! Mijn mast glimlacht in de zon en mijn zeilen staan in de startblokken om gehesen te worden. Just step a board dear Captain & Sailor!

Happy sailing greetz

Shiva & Sami (yeahhhh, ik heb sinds een paar weken een mini-zusje aan boord)

Back @ IJmuiden . . .

Vandaag ben ik als een fiere pauw de havenpoorten van IJmuiden ingegleden. 425 mijlen op mijn plotter, oftewel 750 kilometer heb ik mogen zwerven over zee. En natuurlijk had ik nog wel veel verder gewild. Ik had The Isle of Wight wel willen zien, ook naar Guernsey had ik echt wel graag gewild. En what about The Scillies of de Normandische kust. Och hemel, ik ben nog lang niet uitgezworven. Maar de wind wilde me er dit jaar niet heen blazen. De Westenwind won het iedere dag weer van de Oosten-, Zuiden- en Noordenwind. Maar wat in het vat zit verzuurt niet zeggen ze toch wel eens? Nou en zo is het maar net. Als kersje op de taart mag ik gelukkig nog een hele week verder zwerven in voor mij bekendere gebieden. Texel, Vlieland, het IJselmeer. En hoe heerlijk is dat dan om nog even lekker met mn kieltje door de Waddenzee te waden? Ik heb er zin in . . .

Vandaag ben ik dankbaar dat wij alledrie moeiteloos onze terugkeer in de haven van IJmuiden hebben mogen vieren. Ongedeerd en heel veel geleerd . Van hoge golven tot windstilte. Van wiggle woggle tot hoog aan de wind met Shiva’s boeg. Moeiteloos ging het meestal met voor mij zo af en toe een ‘zeeziek-tripje’. Gezond en wel en dat is waar ik misschien wel het meest dankbaar voor ben.

En dankbaar ben ik ook voor het feit dat we nog een hele week voor ons hebben. Een week waarin we bekende tochten gaan maken en oude vertrouwde bestemmingen met frisse ogen gaan aanschouwen. Texel anders beleven, Vlieland opnieuw ervaren.

En ook ben ik de zon zo superdankbaar. Sowieso voor het feit dat ze de afgelopen dagen zo in vol ornaat aanwezig was, maar ook voor het feit dat ze zich toch ook al best wel een aantal keren achter dikke pakken wolken verscholen heeft. En dat klinkt misschien gek, maar de zon heeft me daardoor geleerd dat na regen dus echt altijd zonneschijn komt en dat achter de wolken de zon toch altijd weer tevoorschijn komt . . .