Vandaag ben ik als een fiere pauw de havenpoorten van IJmuiden ingegleden. 425 mijlen op mijn plotter, oftewel 750 kilometer heb ik mogen zwerven over zee. En natuurlijk had ik nog wel veel verder gewild. Ik had The Isle of Wight wel willen zien, ook naar Guernsey had ik echt wel graag gewild. En what about The Scillies of de Normandische kust. Och hemel, ik ben nog lang niet uitgezworven. Maar de wind wilde me er dit jaar niet heen blazen. De Westenwind won het iedere dag weer van de Oosten-, Zuiden- en Noordenwind. Maar wat in het vat zit verzuurt niet zeggen ze toch wel eens? Nou en zo is het maar net. Als kersje op de taart mag ik gelukkig nog een hele week verder zwerven in voor mij bekendere gebieden. Texel, Vlieland, het IJselmeer. En hoe heerlijk is dat dan om nog even lekker met mn kieltje door de Waddenzee te waden? Ik heb er zin in . . .

Vandaag ben ik dankbaar dat wij alledrie moeiteloos onze terugkeer in de haven van IJmuiden hebben mogen vieren. Ongedeerd en heel veel geleerd . Van hoge golven tot windstilte. Van wiggle woggle tot hoog aan de wind met Shiva’s boeg. Moeiteloos ging het meestal met voor mij zo af en toe een ‘zeeziek-tripje’. Gezond en wel en dat is waar ik misschien wel het meest dankbaar voor ben.

En dankbaar ben ik ook voor het feit dat we nog een hele week voor ons hebben. Een week waarin we bekende tochten gaan maken en oude vertrouwde bestemmingen met frisse ogen gaan aanschouwen. Texel anders beleven, Vlieland opnieuw ervaren.

En ook ben ik de zon zo superdankbaar. Sowieso voor het feit dat ze de afgelopen dagen zo in vol ornaat aanwezig was, maar ook voor het feit dat ze zich toch ook al best wel een aantal keren achter dikke pakken wolken verscholen heeft. En dat klinkt misschien gek, maar de zon heeft me daardoor geleerd dat na regen dus echt altijd zonneschijn komt en dat achter de wolken de zon toch altijd weer tevoorschijn komt . . .