Woooow, dat was me het tochtje wel! Max windstoten van 17 knopen vertelde onze meest betrouwbare weervoorspeller Windguru ons. Nou a-me-hoe-laa! Nix nie 17 knopen, gooi er maar 15 knots bovenop.

Lekker de wind voor ‘het lapje’ zeggen de zeezeilers dan tegen elkaar. Wind in de rug en gaan met die banaan. Allemaal heel fijn, totdat de golven vormen en hoogtes aan gaan nemen die de zee tot een woeste wasmachine doen gaan lijken. Wammes Waggel voelde ik me. Klets naar links, klets naar rechts. Ik voelde de lepels en vorken als dolle donders door de besteklades vliegen. En dit is nog maar het begin van onze tocht vanuit Eastbourne terug naar Dover.

Steeds stiller worden mijn twee crewmembers. En als ik goed naar ze kijk zie ik hun, door de zon al flink verbrande gezichten, steeds groeniger worden. Waggel-de-waggel-de-wiegel-de-waggel. De golven hebben geen mercy met ons. Klats, kledder, beng beng beng, heen en weer, van links naar rechts. Dikke golven zeewater spoelen mijn verweerde teakdek in een keer brandschoon. En daar komen de anti-zeeziek-geur-rollertjes al uit de broekzakken getoverd. En smeren maar op die bovenlip. En nu maar hopen dat de frisse citrus-vanille geur erger gaat voorkomen.

Halverwege de tocht hoor ik ineens een dikke bonk in mijn kuip. De sailor, die blijkbaar toch even behoefte heeft aan haar middag-nap, kletst, na weer zo’n mega-jaap-van-een-golfbreker, met haar dikke kont zo van haar bankje de kuipvloer op. Wat een mazzel dat de Captain nog net zijn benen tegenover haar voluit kan strekken om haar billen een zachte landing te geven.

Gelukkig, de havenpoorten van Dover zijn in zicht! Maar nee he, wat is dat daar voor die poorten? Schuimende kragen op kortklappende golven. Hoe gaat mijn captain mij hier nou veilig doorheen loodsen? Met volle vaart denderen we op de twee pieren, die als havenmond dienst doen, af. Als een volleerd zeeman manoeuvreert hij mij beheerst precies naar het midden van de mond toe richting het veilige water van de haven. Naar rustiger water, naar de box in de Tidal haven die me een kwartiertje later met een open steiger welkom heet . . .

To be continued. . .