De vrijheid van het zoute water
Ongeduldig wiebel ik met mijn kiel. Wanneer mag ik nou? Wanneer mag ik nou die sluis in? Eindelijk die sluis in? Die ene sluis die voor mij ultieme vrijheid betekent.
Als een opgewonden kind die op schoolreisje gaat sta ik te trappelen om te vertrekken. Mijn bemanning is vroeg opgestaan om zo snel mogelijk het ruime sop te kunnen kiezen. Nog even een langs de dieselsteiger in de haven om de dorst van mijn dieseltank te lessen en off we go. Ik strek mijn kiel, recht mijn mast, draai mijn boeg nog even los en het startsein klinkt. . .
Met z’n drieën zwaaien we nog even koninklijk naar het Paard van Marken en draaien we het IJ op richting het Noordzee-kanaal. Zoals altijd weer oerend saai maar aan het einde van deze lange sloot water, die voelt als de saaiste snelweg ergens in hoog Nederland, wacht de vrijheid. De ultieme vrijheid.
Als een sardientje die nog in een overvol blikje gepropt moet worden manoeuvreert mijn kapitein mij moeiteloos richting de tweede rij voor de poort naar het zoute water. Mijn geduld wordt danig op de proef gesteld. ‘Come on sluisbaas, hurry up! Ik wil naar buiten! Ik wil de zilte zeelucht weer kunnen opsnuiven, ik wil het zoute water op mijn huid weer voelen. Please sluisbaas, open die deuren, de deuren naar de vrijheid van het zoute water . . .’
to be continued . . .
Reacties
Reacties
Vaarwel Tesselschade!!! Op naar de Zeeuwse mosseltjes!
Mooooi geschreven
Rustig Shiva jij raspaard. Hangend in de teugels klaar om te draven over zoute golven en blonde schuimkragen. Nog even en dan mag je los met je neus in de westenwind dravend naar verre landen. Je ruiters trainend en vetrouwen gevend zul je ze brengen over de horizon waar verre kusten lonken.
@captain of Lady Joy: wauwwwwww nu moet het wel gaan lukken Joop!
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}