In de zeilwereld heb je vele soorten zeilers. Je hebt de avonturiers met verweerde koppen en te lange haren, de mannen die sterke verhalen vertellen over metershoge golven op de Noordzee, gescheurde zeilen tijdens de stormen in de Duitse bocht en de prachtige ankerplekken all over the world. Dan heb je daar ook de betweters die het altijd weer lukt om je onzeker te maken met de ellenlange theoretische monologen over van alles wat met zeilen en zeilboten te maken heeft. Dan zijn daar ook de Gooische mannen’met hun splinternieuwe zeiljachten en hun hippe vrouwen die in Frankrijk pas op de boot stappen nadat hun man het jacht met een paar Gooische maten over de Noordzee naar het zuiden heeft gezeild. En last but not least zijn daar de levensgenieters, de mensen die het heerlijk vinden om op het water te zijn, de mensen die hun zeilboot als huis zien, die het niet perse om het zeilen gaat maar om de vrijheid die het botenleven met zich mee brengt.

Mijn bemanning behoort tot die laatste groep. Mijn kapitein is de eigenlijke ‘zeiler’ van de twee. Hij heeft op alle fronten kennis. Hij heeft van alles over het weer geleerd en luistert trouw naar de weekend-weeruitzending van zijn oude leraar van Zilt op donderdagavond. Hij weet alles van motoren en de techniek. Hij heeft alle cursussen op zeilgebied gevolgd, zijn vaarbewijs in zijn zak (al vraagt hij zijn bootsmaatje nog wel altijd even voor de zekerheid of hij nou wel of geen voorrang heeft als de zeilen over bakboord staan). Hij kan zelfs nog navigeren met een passer op de papieren kaarten (zoooo 20ste eeuw). En tegelijkertijd klust hij dat het zijn lieve lust is, in en op de boot ook nog wat om het zichzelf en zijn bootsmaatje nog wat comfortabeler te maken bij het noodzakelijke levensgenieten.

Zijn bootsmaatje is van een ander kaliber ‘zeiler’. Zij doet haar uiterste best om de zeiltechnieken onder de knie te krijgen maar helemaal lukken zal dat waarschijnlijk nooit. Haar touwen vliegen nog steeds in de knoop bij het in- en uitvaren, ze weet nog steeds niet wanneer ze een lijn kan losgooien of op de hand moet houden, ze kan nog steeds geen box in- of uitvaren of langszij aanmeren. Wat ze dan wel kan? Ze kan heel goed aan het roer staan en mij op de juiste koers houden. Ze kan ook heel goed navigeren (weliswaar alleen met de plotter en niet met die 20ste eeuw papieren kaarten) en daarbij kan ze ook heel goed ‘overstaggen’. Waar ze echter een ster in is, is ervoor te zorgen dat het levensgenieten op mij tot een kunst verheven kan worden.

Afijn, prima combi die twee volgens mij. Ik heb ze inmiddels alweer een paar daagjes aan boord en ik vermaak me kostelijk met deze twee levensgenieters. Het is bijna half 10 ’s ochtends, mijn kapitein ligt zijn roes nog uit te slapen en zijn bootsmaatje maakt ook nog geen aanstalten voor vertrek. Ik lig relaxed in de haven van Enkhuizen, een grijs wolkendek boven mijn mast waar een miezerregenbui uit naar beneden komt. De wind trekt langzaam wat aan, het belooft echt Hollands (herfst)weer te worden vandaag. Ben benieuwd of mijn bemanning mij vandaag het IJsselmeer op gaat sturen. . .