Misty sea and velvet water. . .
Windstil, het is windstil. Het is niet alleen windstil, het is ook stil om ons heen. Niets te zien, helemaal niets. Zelfs het water beweegt amper, een hele lichte glooiing van het water. Een soort deken van fluweel waar we doorheen glijden.
We kijken om ons heen en kunnen in de verte de zee niet eens meer onderscheiden van de lucht. De mist die overgaat in de zee en andersom, voor het blote oog niet meer te herkennen waar het een begint en het ander eindigt.
Zo varen we, zonder zeil, uren door. Ineens! Ineens, daar rimpelt iets! Daar rimpelt iets in die hele lichte glooiing van het water. Daar rimpelt niet alleen iets. . . . daar steekt wat boven het water uit. Een zwart glanzend kopje met grote zwarte kraalogen en enorme snorharen. Een warm welkom terug voor ons, we zijn er weer. Hier zijn we weer, hello again Texel. . .
Reacties
Reacties
aahhhhh, wat lief en mooi . Is wel een kadootje hoor zo op die stille wateren.
Texellll...jullie hebben al weer een heel stuk afgelegd zeg,
Geniet nog lekker .
liefs xx
Ik lees dit stukje en hoef dan alleen mijn ogen dicht te doen om mij bij jullie op de Shiva te wanen....mooi. x
Een glaasje Texelschade met een broodje zeehond! Als dat geen genieten is!
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}