Onze eerste etappe zit erop. We hebben onze veilige thuishaven Monnickendam verlaten voor drie weken 'ruim sop' of 'buitengaats' zoals Blof dat zo mooi zingen kan.

Om zodadelijk werkelijk het zoute water te kunnen proeven heeft de kapitein ervoor gekozen de route 'rondje Noord Holland' te pakken. Dus niet via het Noordzeekanaal, via Amsterdam naar IJmuiden, maar binnengaats via het Marker- en IJselmeer noordwaarts richting Den Helder. De hele Nederlandse kust zullen we dan vervolgens kunnen afdalen, van top tot teen.

Zo'n eerste dag is altijd een beetje wennen. Het 'niets-doen' op een boot, het 'alleen-maar-water' om je heen, alsof je van de 5e versnelling ineens terugschakelt naar de eerste, alsof je van een bloedsnelle ferrari in een 45-kilometer-karretje stapt.

En daar waar wij thuis al bij het kleinste spinnetje alletwee keihard beginnen te gillen van angst, zo blijven wij, als echte stoere zeebonken, bij de vele spinnen op de boot, heel rustig en halen we ze zonder stress weg. Daar waar wij thuis bij de eerste vliegen in huis al met de vliegenmepper in de aanslag dat kleine onschuldige zieltje te lijf gaan, zo eten wij op de boot gewoon ons kommetje 'noodles' op te midden van hele zwermen mini-vliegjes die urenlang met ons meezeilen. Daar waar wij ons thuis zorgen maken over de drukte op je werk, we ons laten leven door de vele (overigens altijd hele gezellige) afspraken met vrienden en familie, zo maken wij ons op de boot slechts zorgen over of we de boot met de 'kont' of de 'kop' aan de steiger zullen leggen en of we lekker zullen gaan lezen of dat we naar de zonsondergang aan het water zullen gaan kijken.

De kapiteitn had geen betere eerste etappe kunnen bedenken om het immense contrast te kunnen voelen. Andijk is een oase van rust en stilte. Hier voel je dat drukte niet nodig is, hier voel je dat stilte heerlijk kan zijn. . . . .