Mijn boeg scheert door de golven van de Noordzee. Eindelijk weer zout water! Wat heb ik de zee gemist. Haar golven, de weidsheid, en zelfs het zoute spatwater op mijn romp. Zo nu en dan spot ik de zwarte bolletjes van zeehondjes. Altijd weer smelt mijn botenhart als ik ze nieuwsgierig om zich heen zie kijken voordat ze snel weer onder water duiken.

De deining is voor mijn eerste echte lange tocht best pittig. De afgelopen dagen heeft het hard gewaaid, en de deining blijft altijd nog even hangen op zee. Mijn Captain houdt zich 99 van de 100 keer goed bij zulke omstandigheden, maar mijn Sailor is iets gevoeliger. Na een uurtje of drie merk ik dat ze stiller en stiller wordt en nauwelijks nog beweegt. Ik daarentegen geniet van deze golven waar ik heerlijk doorheen kan glijden en me ook nog eens door de stroming mee kan laten voeren.

De afgelopen dagen lag ik met mijn zijtje aan de steiger van Jachtclub Scheveningen. Ik wist niet wat me overkwam! Geen gedoe met driedubbeldik aanleggen en alle rust en ruimte om weer te wennen aan mijn vrienden aan boord. Door de aanhoudende zuidwestenwind had mijn Crew besloten hier een paar dagen te blijven, aangezien het reisplan toch echt zuid- en westwaarts is. Eigenlijk geheel tegen hun motto 'Wherever the wind takes us' in. Want als ze die slogan hadden gevolgd, had ik nu op Texel gelegen! Maar niet dus... Ik lig volledig 'santai saja' in de halflege jachthaven van Cadzand-Bad.

Stevig aangelijnd, want er is storm op komst. Ik schommel en schud van links naar rechts. Mijn stootwillen piepen en jammeren omdat ze steeds maar tegen de zijsteiger worden gedrukt. Maar ik lig safe and sound, wederom met mijn kontje tegen de steiger, en ik ben het helemaal met mijn Captain en Sailor eens. Dit is geen weer om verder te trekken. Dus we gaan hier samen eens lekker een paar dagen genieten van de warmte, de zon, het strand en de zee. O nee, vergeten, het is de natste lente ooit in Nederland, maar genieten ga ik wel zeker!

Santai Saja,

Shiva