The White Cliffs of Dover
Nog nooit eerder ben ik zover weg geweest van huis. Nog nooit eerder heb ik zoveel mijlen in zo weinig dagen achter elkaar gezeild. Vreemd is het, onwerkelijk is het eigenlijk. Zo af en toe knijp ik mezelf eens in het dikke stevige doek van mijn grootzeil om even te voelen of ik niet toevallig aan het dromen ben. Maar auwaah, dat venijnige kneepje voel ik maar al te goed. Het is gewoon echtwaar! Ik zeil hier heus en waarachtig met mn eigenste neus recht op de White Cliffs of Dover af. De witte krijtrotsen waarvan ik alleen mooie pics op Pinterest had gezien. En nu zie ik ze gewoon in het echie. Grillige hoge rotspartijen, steiler dan steil en rechter dan recht. Wit gemarmerde wanden langs een diep blauw turquoise deken van rimpelige strepen. Wauw unbelievable dat ik dit in mijn, toch al 26-jarige leven, mag meemaken.
Als ik heel goed uit mijn linkerboegoog kijk zie ik in de verre verte heel vaag en misty de lage kustlijn van Frankrijk zelfs liggen. Onwaarschijnlijk om ruim 50 kilometer ver weg te kunnen kijken.
Met toch wel een wat nerveuzige kronkel spanning in mijn romp draai ik de enorme havenmond van Dover in. In zijn allerbeste Captains-engels roept mijn kapitein de Port Control van de haven aan. Fantastisch hoe de Doveriaanse Port Control Master mijn bemanning precies de juiste instructies geeft om de af en aan varende veerboten (Calais-Dover) te kunnen ontwijken en om ons safe and smooth de Tidal Harbour in te kunnen laten laveren. As always legt the Captain mij weer heerlijk met mijn kontje tegen de steiger en kan mijn bemanning gaan genieten van een zonnig middagje Dover City. Have fun you 2! I’ll take a little nap if you don’t mind
To be continued . . .
Reacties
Reacties
Wow wat een ervaring! Daar kun je met recht trots op zijn dat jullie zo ver zijn gekomen . Mooi in the pocket dit !
Geniet maar met volle teugen! We horen, lezen graag het vervolg en... We genieten een beetje met jullie mee! Liefs G & W.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}