Dat ene moment, dat ene spannende moment, dat de sluisdeuren opengaan en dat ik weet dat ik het zoute water weer in mag en op zee zit. Prachtig! Een echte Hollandse zomerlucht verwelkomt mij en mn bemanning, de zon heeft er zin in en ik ook . . .

De trip naar dat ene spannende moment heb ik heerlijk zeilend doorgebracht. Lekker windje met soms wat uitschieters naar 15 knopen (windkracht 4). Mijn stuurautomaat hield me in een rechte lijn op koers en mn spiksplinternieuwe navigatiesysteem liet me exact zien waar we uit zouden komen. Mn bemanning hield om de beurt de wacht om het drukke zeilbotenverkeer richting de sluizen van den Oever in de gaten te houden.

Na dat ene spannende moment dat uitzicht op de Waddenzee, het uitzicht op Texel dat, badend in de zon, er zo aantrekkelijk uitzag dat ik bijna verleid werd weer naar Oude Schild te varen in plaats van naar Den Helder. Maar nee, op het laatste moment toch gekozen voor Den Helder, mijn bemanning wil immers naar Frankrijk, niet naar Denemarken.

Aangekomen in de haven van de Koninklijke Marine Jacht Club van den Helder lig ik naast de megagrote marineschepen van ons land. Wat een joekels, ik voel me een notedop, terwijl deze marineschepen nog niet een tiende zijn van de nog veel grotere joekels die we zondag gaan tegen komen in de Eurogeul.

Kapitein Paul legt me wederom, alsof hij nooit anders gedaan heeft en met twee vingers in de neus met mn kont aan de steiger, hij manouvreert mij, na zijn dagje manouvreerles, als een volleerd stuurman door smalle haven-ingangen en in smalle boxen alsof het niks is. Hij heeft me nu echt onder controle, supergaaf!

Sailor Liek is ook duidelijk in haar nopjes met mij. Ook zij beweegt zich dit jaar vele malen makkelijker op en rond mij. Ze wacht netjes op de instructies van de kapitein voordat ze iets doet. Ze legt netjes de lijnen klaar als er aangelegd moet worden, ze houdt de boel, zowel binnen in de kajuit als buiten in de kuip netjes, ze maakt het ’s avonds gezellig met waxinelichtjes en lekkere lavendelgeurtjes.

We hebben het goed naar onze zin, wij met zn drietjes. Ik durf die trip richting Frankrijk wel aan met die twee. Maar of we daadwerkelijk in Frankrijk aan gaan komen is nog een vraag. Of we vandaag in Ijmuiden gaan aankomen is een weet. Straks, rond het middaguur, bij hoog water, laat ik me langzaam meedrijven met de stroom en komen we ongetwijfeld aan het einde van de middag de haven van Ijmuiden binnen lopen.

To be continued. . .