Om 7 uur 's morgens gaan de trossen alweer los. Al laverend manouvreert Paul mij de haven van Scheveningen uit, op naar de Noordzee.

Mijn hemel, wat een immense golven, wat een dikke deining. Hoe gaat mijn bemanning dit redden? Voor mezelf ben ik niet zo bang, ik ben een degelijk en zeer zwaar schip, ik kan die deining wel aan, maar hoe gaan Paul, Yvette en Liek zich houden? Groen van misselijkheid over de reling, of zonder greintje pijn door de golven zeilend? Dat laatste natuurlijk. Alledrie hebben ze zich fantastisch gehouden. En ik ook natuurlijk al was het wel mega-heftig. Alweer redelijk harde wind, zeker zo'n windkracht 5, maar in de loop van de dag werd de deining minder en de wind wat minder hard. Omdat we de wind weer pal tegen hadden moesten we weer 'kruisend' onze route vervolgen, dat betekent eerst een eind de kust uit (zo'n 10 mijl) om na twee uurtjes weer op te kruisen richting de kust. Al zigzaggend liep ik tegen half vier de haven van IJmuiden binnen. Alvorens we een vast plekje vonden voor de nacht eerst nog even aanleggen aan een andere steiger. O nee, wat doen ze? Ze leggen me 'aan lager wal' aan? Hoe krijgen ze mij daar straks ooit nog zonder schade weer weg? En inderdaad, bij het wegvaren natuurlijk tegen de steiger aangedrukt, de stootwillen op 'knapstand' omdat ze volledig geplet werden tegen de rand van de steiger. Met wat gemanouvreer eindelijk in ruim water, op naar ons ligplekje voor vanavond en vanacht.

Terwijl Paul mij handig de box in manouvreert lijkt het ineens alsof hij vergeet mij in de achteruit te zetten om af te remmen, om niet keihard met de boeg tegen de steiger aan te varen. Wat blijkt? De keerkoppeling (van de vooruit naar de achteruit) doet het ineens niet meer. We kunnen niet meer afremmen dus. Kadeng! Tegen de steiger met mn neus! AUWWWWWWW!

Gelukkig is er een zeer behulpzame buurman die ons helpt en ervoor zorgt dat de schade beperkt blijft. Wat achterblijft is een enorm stressgevoel, vooral bij kapitein Paul. Die keerkoppeling moet en zal gemaakt worden vandaag, anders kunnen we morgen niet eens verder met onze reis. Blijkt het een miniscuul euvel te zijn. De kabel van de koppeling is van z'n katrol gegeleden en Paul zorgt ervoor dat de kabel weer netjes op z'n plek komt te zitten, met borging en al. Probleem opgelost! Vooral niet teveel nadenken over wat er had kunnen gebeuren als dit midden op zee was gebeurd en we een ander schip hadden moeten ontwijken. . . . . .

Bemanningslid Yvette gaat mij verlaten. Na twee dagen pret, plezier en genieten gaat ze vanmiddag van boord. Ze gaat gezellig met haar tante Babs naar Amsterdam, om daar in Carre te gaan genieten van Emmy Lou Harris.

Thanks Yvette!!!! Het was superleuk met jou aan boord!

Greetzzz

Shiva