Na drie jaar op het droge gelegen te hebben was het gisteren dan eindelijk zover. Nadat Paul en Liek me op het laatste moment toch nog zelf in de antifouling hebben moeten zetten, ben ik rond het middaguur dan toch eindelijk weer 'te water gelaten'. Wat een spannend moment. Met een hele grote kraan werd ik uit mijn stelling getild en in de 'slings' gehangen. Kraken en piepen, en heel voorzichtig zakte ik dat heerlijk vertrouwde water weer in. Mmmm. . . . Heerlijk gevoel! Ik zag al aan de gezichten van mijn twee bemanningsleden dat zij het allemaal behoorlijk spannend vonden. Maar wat hadden ze dan verwacht? Dat ik na drie jaar op de kant het water niet meer in zou durven? Dat ik ineens op de kant lek geslagen zou zijn en alla minute zou zinken? Dat al mijn degelijk uitgevoerde apparatuur aan boord ineens, als door de bliksem getroffen, kortsluiting zou maken? Dat mijn motor ineens zou ontploffen? Natuurlijk niet! Ik ben niet zomaar een boot. . . . En wat een prachtige dag hadden ze uitgekozen voor mijn badje. De zon scheen volop, een heerlijke temperatuur. Jammer dat ze maar zo'n kort toertje voor me in petto hadden. Ik hoefde gisteren alleen maar van de jachtwerf naar de dichtstbijzijnde haven te varen, welgeteld 1,7 kilometer, boehoe maar een dikke zeemijl dus. Maar goed ze hebben me beloofd dat we vandaag effe lekker wat langer het water op gaan. Heb er nu al zin in! Die twee trouwens zijn me al helemaal als een 'thuis' aan het inrichten. Gisteren was Paul in de weer met alle knopjes op het paneel, was ie de motor alweer aan het checken, de wc aan het controleren. En die Liekie zag ik met fotolijstjes prutsen, met kussens en fleecedekens gooien en met waxinelichthoudertjes en buddies in de weer. Maar ik moet het eerlijk bekennen, ze hebben me echt leuk gemaakt. Ik voel me er helemaal prima bij. Wij drietjes gaan ons wel vermaken geloof ik. . . . Happy greetzzz Shiva